Κυριακή
Δεν ανακυκλώνεται η αγάπη ...
Περίεργο
Όσο πιο ραγισμένη
με ζωγραφίζετε
τόσο πιο ζωντανή νιώθω
Σας ικετεύω
γιαλί σπασμένο
αφήστε με
στον κάδο ανακύκλωσης
Εκείνη θα με μαζέψει
ακόμα κι αν τα δάχτυλα ματώσει
στα κομμάτια μου
Το στόμα της με αγάπη θ'ακουμπήσει
στο σπασμένο σώμα
ακόμα κι αν δεν της έχει ούτε μια ανάσα απομείνει
Το γέλιο που πέφτει από τα στήθια της
σβήνει όλα τα δικαιώματα εκμετάλλευσης
ξένων επενδυτών
_Miriam_
P.S
I will erase all the lies
just to see the smile in your eyes
I will deny the sky
to make your pain die
You shall hurt me but I will heal you
My eternal bleeding you'll accept too
'cause we are the two sides of the whole
You are the one that fulfill my bitter hole
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
H κεντρική φωτο χρειαζόταν να γεμίσει το λευκό του κόσμου...
Aυτό το λευκό δεν γεμίζει μαρία μου εύκολα
την Καλησπέρα μου :):)
_Miriam_
Το ξέρεις πως το ξέρω...γι αυτο θελησα να το πω.
Καλησπέρα κι απο μενα :)
Σε εκείνα τα θρυμματισμένα σεντόνια
αιμορραγεί ακόμη το σημάδι
από τις κλειδωμένες χειροπέδες
διακορεύσεις ομοιωμάτων η ανάσα
καθώς τρίβεται η σάρκα της αποστείρωσης ...
Καλησπέρα ... sorrow note
:)
εγώ ματ,
παίζω όλα μου τα όνειρα
μια ζαριά
ελπίζοντας σε ρουά ματ
όλα μου τα σημάδια σε ένα οδηγούν
καλησπέρα πέρα από την θλίψη :)
ΥΓ.
με ένα ακορντεόν και μια πληγή
αγκαλιά θα κοιμηθώ
_Μiriam_
Δεν ανακυκλώνεται η αγάπη..
Αφήστε με στον κάδο ανακύκλωσης..
Καλημέρα.
Εκεί που θα ελπίζω
ως όλο
ως αρχική ψυχή
να επανέρθω
Καλημέρα Jacki
_Miriam_
Δημοσίευση σχολίου