Beyond Sorrow

Τι να πω
Έχω μάθει να αντιστέκομαι
στην ξερή μα αρμυρή πορεία
του καλοκαιριού
Να κοιτώ τα στάχυα να γίνονται χρυσά
σαν τα μάτια σου
καθώς ο ήλιος της αυγής τα χαϊδεύει
πέρα από κάθε αντίρρηση της πραγματικότητας

Αγναντεύω τα παράθυρα των δακρύων σου
ίσα που φτάνει η γέψη τους στα χείλη

Αλλά μόλις στεγνώνει και η τελευταία ρώγα σταφυλιού
βλέπω σχηματισμούς φυγής στον ουρανό
Απογύμνωση, αγάπη μου, των ονείρων

Αφήνομαι στην πείνα

χωρίς να ερμηνεύω τον ανεμοστρόβιλο
του τέλους
κι ας έχει την μορφή σου

Adagio