Κάποτε είναι εκείνος ο έρωτας
που ομίχλη διαβαίνει
με μυρουδιά αγουροξυπνημένου σεντονιού
Με μάτια που πραγματικότητα ζυγίζουν
μες απ' των ονείρων τις πυκνές φυλλωσιές
ανάλαφρα τα βήματά του στης άδοξης αλήθειας μου την βαρύτητα
Ω ναι
κάποτε είναι εκείνος ο έρωτας
που ντροπαλά
υπόκωφα
κλέφτης προσκεκλημένος
χτυπάει την πόρτα μου
καταμεσής χειμώνα
και ώρα μεσημεριανή ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου